Jak rozliczyć umowę o dzieło wykonywaną przez Polaka mieszkającego na stałe w Wielkiej Brytanii?

Pytanie: Polska spółka z o.o. podpisała umowę o dzieło z autorem tekstów na pisanie artykułów. Chodzi tu o umowę z przekazaniem praw autorskich do tekstu. Autor ten jest mieszkającym na stałe w Wielkiej Brytanii i prowadzącym zarejestrowaną tam działalność gospodarczą obywatelem Polski, który posiada nadany numer UTR. W jaki sposób spółka powinna rozliczyć tego autora z umowy o dzieło? Czy autor powinien dostarczyć certyfikat rezydencji, czy może sam numer UTR wystarczy do określenia jego rezydencji podatkowej?

Ewidencja czasu pracy w 2019 roku

Nowe przepisy dotyczące zasad prowadzenia i przechowywania dokumentacji pracowniczej wprowadziły istotne zmiany w zakresie ewidencjonowania czasu pracy pracowników. W indywidualnych karatach ewidencji czasu pracy od 1 stycznia tego roku pracodawcy muszą zamieszczać nowe informacje, których wcześniej nie musieli ujmować w tej dokumentacji. Nowe karty ewidencji czasu pracy są bardziej szczegółowe i w sposób bardziej dokładny oddają rzeczywisty czas pracy pracowników. Niestety ich wypełnianie przysparza problemów. Dlatego warto przeczytać artykuł, żeby znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania.

Czy wydać świadectwo pracy za lata 80., jeśli pracownik twierdzi, że go nie dostał

Pytanie:  Pracownik pracował u nas od 1 sierpnia 1983 r. do 29 lutego 1984 r. na 1/2 etatu i podobno nie otrzymał świadectwa pracy, a teraz się domaga jego wydania. Nie znalazłam w archiwum akt osobowych tego pracownika. Czy można mu wydać (i w jakiej formie) potwierdzenie, że pracował w naszym zakładzie lub świadectwo pracy? Dodam, że zostało wydane wcześniej zaświadczenie na podstawie listy płac.

Czy pracodawca może dochodzić od pracownika zapłaconych za niego składek na ZUS

Pracodawca co do zasady nie może żądać zwrotu nienależnego świadczenia w wysokości odpowiadającej składkom na ubezpieczenia społeczne, które powinny zostać sfinansowane z przychodu (wynagrodzenia) pracownika. Zasady współżycia społecznego wymagają bowiem, aby strony stosunków cywilnoprawnych, w tym zwłaszcza stosunków pracy, nie nadużywały swojej przewagi kontraktowej oraz nie czerpały korzyści z podjętych przez siebie działań bezprawnych. Skoro więc osoba zatrudniona na podstawie umowy cywilnoprawnej, której zatrudnienie zostało później uznane za wykonywane na podstawie stosunku pracy (art. 22 § 11 kp), nie korzystała – w okresie wykonywania pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej – z wielu uprawnień przysługujących pracownikowi formalnie zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, to w tych okolicznościach nienależnie wypłacone przez pracodawcę – „zawyżone” o część składkową – wynagrodzenie brutto stanowi dla takiego pracownika swoistą rekompensatę za zwiększoną i korzystną dla pracodawcy (w okresie wykonywania takiej umowy) elastyczność zatrudnienia oraz brak świadczeń przysługujących pracownikowi. Postanowienie SN z 27 września 2018 r., III PZP 3/18

Czy opuszczenie pracy po odwołaniu nie jest podstawą do „dyscyplinarki”

Pracownik odwołany nie musi podejmować pracy w okresie wypowiedzenia, a pracodawca nie może go zwolnić dyscyplinarnie, jeżeli pracownik odmówi zatrudnienia na innym stanowisku w okresie wypowiedzenia i nie stawi się do pracy. Wyrok SN z 20 czerwca 2018 r., I PK 80/17

5 ważnych wniosków wynikających z decyzji PUODO

UODO opublikował na swojej stronie internetowej pierwsze decyzje, z których możemy dowiedzieć się, jak w praktyce organ nadzoru podchodzi m.in. do sposobu realizowania żądań podmiotów danych czy też do konieczności zawiadamiana podmiotów danych o zaistniałym naruszeniu. Eksperci Deloitte Legal przeanalizowali decyzje i wybrali 5 kluczowych dla pracodawców wniosków. Sprawdźmy szczegółowe wyjaśnienia

SN: Strajk jest legalny, nawet gdy żądania są niemożliwe do spełnienia

Wysuwanie żądań niemożliwych do spełnienia przez pracodawcę z powodów ekonomicznych nie może być przesłanką do uznania strajku za nielegalny, a zwolnienie pracownika za organizację lub uczestnictwo w takim strajku jest niezgodne z prawem. Takie wnioski wynikają z postanowienia Sądu Najwyższego wydanego 12 lutego 2019 r.