Czas wolny, wynikający z norm o czasie pracy i ich równoważeniu z odpoczynkiem, przypadający w zwykły dzień pracy nie stanowi innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, o której mowa w art. 41 Kodeksu pracy, nawet gdy trwa nieprzerwanie całą dniówkę roboczą. Pracownik nie jest więc wówczas chroniony przed wypowiedzeniem.